Zaufanie to jedna z ważniejszych kwestii w relacjach międzyludzkich. Dotyczy to zarówno naszych kontaktów z bliskimi, jak i aspektów zawodowych. Trudno bowiem tworzyć dobrą więź z kimś, komu kompletnie nie ufamy

Zacznijmy jednak od tego, jaki stosunek mamy do nieznajomych. Niezmiennie od lat relatywnie niewielu badanych wyraża zgeneralizowane zaufanie do innych, nieznajomych. Blisko połowa ludzi mówi wprost, że nie ufa tym, których nie zna. Co trzeci badany uważa, iż może zaufać takiemu człowiekowi, ale zaufanie to jest bardzo ograniczone. Analizując badania od roku 2006 da się zauważyć, że spada odsetek osób, które od razu ufają nieznajomym. W tym roku wszyscy stanowili zaledwie 1%.

Co jeżeli weźmiemy pod uwagę relacje biznesowe? Tu wyniki kształtują się nieco lepiej. Mniej jest tych, którzy całkowicie nie mają zaufania. Zdecydowanie większa jest jednak grupa osób zachowujących ostrożność lub charakteryzujących się zasadą ograniczonego zachowania. To, że będziemy mieć w tych kwestiach zaufanie do drugiego człowieka nie oznacza, że zawsze będzie się nam to opłacało. Więcej osób, bo aż 40% ankietowanych uważa, że zaufanie nie opłaca się w interesach. 35% twierdzi natomiast, że na ogół jest wprost przeciwnie. Już od blisko 15 lat widać znaczną różnicę w odniesieniu do zaufania w biznesie. Wygląda na to, że coraz więcej jest takich, którzy je sobie cenią.

Od czego zależny może być poziom zaufania. Jak pokazują badania, główną zmienną jest w tym wypadku wykształcenie. Im wyższe ono jest tym poziom zaufania wzrasta. Liczy się również stan materialny. Wyższe dochody i lepsze warunki materialne idą zazwyczaj w parze z większym zaufaniem. Podobnie jest z miejscem zamieszkania. Poziom ufności determinuje wielkość miejscowości. Jesteśmy bardziej ufni, jeżeli mieszkamy na przykład w dużej miejscowości. Biorąc zaś pod uwagę wiek można zauważyć, że relatywnie niższym poziomem zaufania niż pozostali cechują się ankietowani w wieku od 18–34 lat.

Źródło: CBOS