Czy da się pozostawić w tyle i ukryć przed otoczeniem całą swoją przeszłość? Ona mimowolnie powraca mącąc spokój, na który ciągle pracujemy. Maria również próbuje oddzielić od siebie to, co zdarzyło się kiedyś. Jej wspomnienia burzą teraźniejszość, dzięki nim odkrywa też nieznane dotąd zdarzenia z przeszłości

Maria nie zamierza wyjawiać nowym sąsiadom prawdy o sobie i swojej przeszłości. Pęćdziesięciopięcioletnia Szwedka pojawia się w Winsford, w południowej Angli i to właśnie tam chce rozpocząć swoje nowe życie. Niestety, powrót do nękającej ją przeszłości wydaje się być nieunikniony. Bohaterka „Żywi i umarli w Winsford” nie potrafi uciec od mrocznej przeszłości, wraca do niej wspomnieniami. Nie pomija też trudnych momentów swojego małżeństwa z Martinem, profesorem literaturoznawstwa. To w tym czasie odkrywa też ponurą tajemnicę związaną ze znanym kolektywem pisarzy działającym przed laty w Maroku. Co robił tam jej mąż? I co się z nim stało podczas ich ostatniej wspólnej podróży?

Autor powieści, Håkan Nesser to jeden z najpopularniejszych szwedzkich autorów kryminałów. Dzięki 10-tomowej serii o komisarzu Van Veeterenie, która ukazała się w ponad 25 krajach i sprzedała w nakładzie przekraczającym 10 milionów egzemplarzy, zdobył pozycję jednego z najbardziej znanych pisarzy na świecie. Jest także autorem znakomitego cyklu kryminalnego o inspektorze Barbarottim: „Całkiem inna historia”, „Człowiek bez psa”, „Drugie życie pana Roosa”, „Samotni” czy „Rzeźniczka z Małej Birmy”.

Nad ranem dziesiątego kwietnia mój mąż zgwałcił młodą kobietę w hotelu w Göteborgu. Nazywała się Magdalena Svensson, miała dwadzieścia trzy lata i była zatrudniona w hotelu od początku roku. Zawiadomienie na policję złożyła po trzech tygodniach, drugiego maja. 

(…)

Przez chwilę nie spałam, układając w głowie wstępne praktyczne plany na jutro. Wsłuchiwałam się w wiatr hulający nad wrzosowiskiem oraz w szmer lodówki ustawionej w kuchni połączonej z salonem i pomyślałam, że wreszcie definitywnie skończyły się wydarzenia ostatnich miesięcy. A mówiąc dokładniej – ostatnich lat. A jeszcze dokładniej: mojego dotychczasowego życia. 

„Żywi i umarli w Winsford” (fragmenty)

Źródło: Czarna Owca