Urodzony w 1992 r. we Wrocławiu, reżyser i, od tego roku, dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii Dramatu w AST w Krakowie, Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim oraz kursu Dok Pro w Mistrzowskiej Szkole Wajdy.
A także reżyserem jednych z najmocniej dyskutowanych przedstawień ubiegłego sezonu. Pierwszy to „Śmierć Jana Pawła II” (Teatr Polski w Poznaniu), naturalistyczna rekonstrukcja ostatnich godzin życia papieża Wojtyły, zestawiona ze wspomnieniami i refleksjami poznaniaków i poznanianek, „precyzyjnie skonstruowany, znakomity teatralnie, przejmujący obraz cudzego cierpienia”, jak pisze w nominacji Michał Centkowski. Drugi – oparty na reportażach Janusza Schwertnera „Spartakus. Miłość w czasach zarazy” (Teatr Współczesny w Szczecinie) – podnosi problem wykluczenia osób LGBT+ i katastrofalnego stanu psychiatrii dziecięcej, a kolejne pokazy wieńczą śluby par jednopłciowych, w pozateatralnej polskiej rzeczywistości wciąż niedostępne.
„Paszport należy mu się nie tylko za jakość, mądrość i odwagę tych dwóch przedstawień, ale też za konsekwencję, z jaką buduje kształt swojego teatru i swoją pozycję” – chwali Skrzywanka Dariusz Kosiński. „Za konsekwentne łączenie postawy skandalisty i prowokatora z działalnością pozytywistyczną, organiczną i administracyjną polskiego teatru” – dodaje Łukasz Drewniak. Mając na myśli z jednej strony głośne spektakle Skrzywanka zrealizowane w warszawskim Teatrze Powszechnym: „Mein Kampf”, z pytaniem dlaczego faszyzm i narodowy socjalizm znów zyskują na atrakcyjności i „Opowieści niemoralne”, z rekonstrukcją sceny gwałtu Romana Polańskiego na 13-latce, a z drugiej – społeczne zaangażowanie reżysera, jego nakierowaną na młodych dyrekcję w Szczecinie oraz działalność w Gildii Reżyserek i Reżyserów Polskich.
Jakub Skrzywanek zadebiutował w 2016 r. zrealizowanymi w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu „Cynkowymi chłopcami” według reportażu Swietłany Aleksijewicz. Na bazie reportażu noblistki stworzył antywojenny musical, nagrodzony na festiwalach młodego teatru w Toruniu i Koszalinie. Kolejne spektakle wystawiał najczęściej w warszawskim Powszechnym, poznańskim Polskim i Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Swój pierwszy dyrektorski sezon w tym ostatnim zaprogramował jako odpowiedź na pytanie: „Bezpowrotnie utracona nadzieja na społeczną zmianę?”. Inspiracją były słowa Mariana Turskiego „11. Nie bądź obojętny”.
Ponadto zgłoszeni zostali: Marta Bury (choreografka i założycielka teatru o. de. la w Rzeszowie), Renata Derejczyk (dyrektorka artystyczna Teatru im. Horzycy w Toruniu), Klaudia Hartung-Wójciak (reżyserka), Monika Kufel i Ana Nowicka (aktorka i scenografka oraz aktorka i reżyserka, twórczynie Teatru Barakah w Krakowie), Łukasz Lewandowski (aktor), Dorota Nawrot (scenografka), Konrad Nepelski (kompozytor), Maja Pankiewicz (aktorka), Aleksandr Prowaliński (reżyser światła), Malina Prześluga (dramatopisarka), Radek Stępień (reżyser), Cezary Tomaszewski (reżyser), Łukasz Twarkowski (reżyser), zespół TR Warszawa, Dawid Żakowski (performer, tancerz, aktor, reżyser, założyciel i kierujący działaniami zespołu Sztuka Nowa)
Oni nominowali: Michał Centkowski („Newsweek”, „Vogue Polska”), Jacek Cieślak („Rzeczpospolita”, „Teatr”), Tomasz Domagała (blog „Domagała Się Kultury”), Łukasz Drewniak (Teatralny. pl), Dariusz Kosiński („Tygodnik Powszechny”, Uniwersytet Jagielloński), Monika Kwaśniewska-Mikuła („Didaskalia”, Uniwersytet Jagielloński), Katarzyna Niedurny (Dwutygodnik. com, „Gazeta Wyborcza”, Podcast o Teatrze), Jacek Sieradzki („Dialog”), Joanna Targoń („Gazeta Wyborcza”, „Didaskalia”), Jacek Wakar (krytyk niezależny).
Fot. Leszek Zych/ Polityka
